Index
Laatste afbeeldingen
Xymox werd in 1984 in Nijmegen opgericht door Ronny Moorings uit Roosendaal en Anke Wolbert uit Eindhoven, beiden studenten. Toen Wolbert naar Amsterdam diende te verhuizen, werd het project tijdelijk onderbroken. Moorings volgde haar echter, en uiteindelijk maakten ze samen het album Subsequent Pleasures, dat op 500 exemplaren uitgebracht werd en een verzamelobject is geworden. Deze eerste proeve trok enige aandacht over de landsgrenzen heen, en Xymox gaf een concert in Parijs. Met Pieter Nooten als synthesizerspeler, Moorings als zanger en Wolbert op de basgitaar begonnen ze hun eerste successen te oogsten. Nadat Moorings toevallig Dead Can Dance had ontmoet, traden ze enkele malen tezamen op, waardoor de groep een contract met het Britse label 4AD veroverde. Nooten verliet Xymox, maar kwam nog eens terug voor de opnames van het eerste album op 4AD, Clan of Xymox; voor concerten werd hij door Frank Weyzig vervangen.
Xymox veranderde in 1985, analoog met het album, zijn naam in Clan of Xymox. Het album bleek zeer succesvol; nog tijdens de Europese tournee werden er ruim 100.000 exemplaren van verkocht. Clan of Xymox werd eveneens door John Peel ontdekt, wat hun populariteit nog vergrootte. Definitieve bekendheid kreeg de band met het nummer 'A Day'; de videoclip hiervoor werd door 4AD aangekocht en via MTV en Super Channel verspreid.
In de Verenigde Staten bereikte Xymox in 1989 nummer één met het nummer 'A Million Things'. Het album uit dat jaar, Twist of Shadows, verkocht meer dan 300.000 exemplaren in Amerika; Xymox was nu een contract met Polygram aangegaan, en werd een groot commercieel succes. Het verdere album Phoenix volgde; in 1991 verliet Wolbert de groep, en ook Nooten trok zich definitief terug. Begin jaren 90 werd het enigszins stil rond Xymox: de stijl was commerciëler geworden, de albums uit die jaren vertoonden enige dance-invloed, en in 1993 werd Xymox stilgelegd.
In 1997 werd het project opnieuw opgepikt, nu terug onder de naam Clan of Xymox. Albums als Hidden Faces en Creatures negen naar gothic rock en werden positief onthaald; de recentste vertonen echter future pop-invloeden, die — allicht vooral bij traditionele fans — enige kritiek uitlokken.
Clan of Xymox vertoont een aantal diverse invloeden: de combinatie van synthesizers met gitaren doet enerzijds aan Britse new-wave-gitaarbands als Bauhaus of The Sisters of Mercy denken, en tendeert anderzijds ook naar Duitse industrial-groepen als DAF of Einstürzende Neubauten. De noemer darkwave kan men wel aan Clan of Xymox toekennen, afgaand op de ietwat melancholische stemming en chromaticiteit van vele melodieën. Ook gaan de bandleden in het zwart gekleed, met de typerende gothic-make-up.
Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Clan_of_Xymox
Ik vind dit zelf een van de betere bands die er zijn. Het zit goed in elkaar, de teksten zijn vaak gewoon poëtisch te noemen, het is mooi en fijn om naar te luisteren. Het luistert makkelijk. Je kunt er troost uit putten als het even niet mee zit of zo.
Het album 'Medusa' vind ik zelf het mooiste.
En daarnaast zijn de nummers: 'Jasmine & Rose', en 'This World', 'Piano Piece' en 'A Day' ook heel erg fijn.
